คเณศคีตา

กษัตริย์วาเรณยา กล่าวว่า ‘ในโลกของการเกิดและการตายมีความยากลำบากเกิดขึ้นมากมาย ต้องอดทนอย่างยิ่ง ท่านผู้ขจัดอุปสรรค โปรดชี้ทางหลุดพ้นให้กับข้าฯ ในบัดนี้ ข้าฯ จะปฏิบัติตามเพื่อตระหนักรู้ถึงพระองค์ได้อย่างไร ขอพระองค์ ได้แสดงโยคะ นั้นแก่ข้าฯ อันจะนำข้าฯ บรรลุถึงความหลุดพ้น โยคะเป็นหนทางที่ข้าฯ จะหยุด ราคะ โกรธ และความกลัวตาย’

พระพรหม กล่าวว่า ‘ครั้นได้ฟังคำขอนี้แล้ว คชานนะ ก็นั่งลงกับกษัตริย์วาเรณยาด้วยความกรุณา บนที่นั่งอันสะดวกสบายและวางมือบนศีรษะของเขา จากนั้นคชานนะก็เริ่มสอน คเณศคีตา ขจัดความสงสัยทั้งปวงด้วยการแสดงรูปสากลของพระองค์ ทันทีที่กษัตริย์วาเรณยาเข้าใจแก่นแท้ของคีตาจากคำสอนของคเณศ และมอบอำนาจการปกครองอาณาจักรไปให้คณะมนตรีแล้ว กษัตริย์วาเรณยาก็เข้าไปใช้ชีวิตในป่า ถูกเติมเต็มไปด้วยการปล่อยวาง ราชาผู้ตรัสรู้บำเพ็ญเพียรถึงคชานนะ ไม่ยึดมั่นในสิ่งอื่นใด และเทศนาคีตาอยู่เสมอ เฉกเช่นน้ำที่เทลงในน้ำ ย่อมดำรงอยู่แต่เพียงน้ำ ดังนั้นกษัตริย์วาเรณยาจึงมาเป็นส่วนหนึ่งของพระองค์โดยการบำเพ็ญเพียรถึงพระองค์’

ท่านวยาสะ กล่าวว่า ‘พระผู้มีสี่พักตร์ เทพแห่งเทพทั้งหลาย จงท่องคเณศคีตาด้วยเมตตาสูงสุด เพื่อขจัดอวิชชาทั้งหมด’

พระพรหม กล่าวว่า ‘คำกล่าวนี้ มหาฤๅษีเชานาคา ได้เคยกล่าวมาก่อน เขาคือปราชญ์ผู้ท่องคีตาตามที่ได้ยินจากปากของท่านวยาสะ’